Κυριακή 2010-Κυριακή 2011

Ακόμα ανρωτιέμαι πώς; πώς; έγιναν όλα έτσι. Να αγαπάς με όλη σου την ψυχή να σ' αγαπούν και να χάνεται όλο αυτό. Δεν θέλω να πιστέψω πως δεν ήταν αλήθεια. Σπάω , δεν ξέρω πώς καταφέρνω και επιβιώνω. είναι χειρότερα από ποτέ. Ο χρόνος πια δεν μετράει υπέρ μας. θέλω να φωνάξω τόσο δυνατά ...... μα έχεις πιά κλείσει ψυχή και καρδιά. Δεν θέλεις να ακούς τίποτα Δεν ξέρω γιατί ...μα τούτο το τραγούδι.

και τα λόγια σου η τελευταία μας επικοινωνία ήταν η πιο ζεστή απ' όλες είχα τραβήξει και φωτογραφίες ετοιμαζόμουν να τις αναρτήσω να σου πώ ...να εκεί ήμουν όταν σου μιλούσα..... όταν .... όταν .. όταν ... έγινε το κακό. τα τελευταία σου μηνύματα στάζανε μέλι

" ....δεν σου το είπα ποτέ, όμως εσύ ήσουν ο πρώτος μου ερωτάς, ο μεγαλύτερος και ο πιο αληθινός...." "Ταξιδεύω σ' ένα όνειρο μόνο εγώ και εσύ μαζί ο ένας στην αγκαλιά του άλλου την ανάσα σου νιώθω.Είμαι δίπλα σου...με νιώθεις;" 21 Οκτώβριος 4:29 π.μ. "ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΜΙΑ ΖΩΗ  να το θυμάσαι αυτό   αγάπη μου.....ΜΟΥ ΛΕΙΕΙΠΕΙΕΙΕΙΣ....δύο λέξεις είναι....Είμαι ερωτευμένη μαζί σου....πολύ.....μπέρδεψες το -ο- με το -η " κι έκτοτε σ΄έχασα , άνοιξε η γη και μας κατάπιε...
Ψυχή μου Μου λείπεις.
Μου λείπει κείνο το "Καλημέρα χαρά μου"


Γνώριζα πως τα λόγια που μου λεγες τα είχες διαβάσει κάπου αλλού μα έμένα δε με πείραζε, ένιωθα πως σε είχανε αγγίξει και γι αυτό τα επέλεγες. Ψυχή μου καθε μέρα κρυώνω όλο και περισσότερο γίνομαι κείνος ο χιονάνθρωπος που χρόνια πριν ακουγαμε στη σκοτεινιά ενός ταξιδιού. όσα Λογια και να πω ότι και να γράψω ότι και να ακούσω η ζωή μου είναι μισή. όπως ήταν εικοσιτόσα χρόνια..ήρθες εσύ ξανά και έφερες τη ζωντάνια την ελπίδα τη χαρά το νόημα ...αυτό που δεν ήξερα αυτό που αρνιόμουνα και όπως μια
ΚΥΡΙΑΚΗ μεσημέρι σε βρήκα έτσι ένα χρόνο μετά μια Κυριακή μεσημέρι σέχασα για πάντα τούτη τη φορά....