Antonia by charlie Mackesy

Ακόμα και τούτο …τότε που...ο άνεμος λιγωμένος κατάφερνε να φθάνει εδώ και μου έδειχνε που αρχίζουν και που τελειώνουν οι αστερισμοί, που αρχίζουν και που τελειώνουν οι ευχές....κι ανοίγα το φιλιστρίνι στη νυχτιά, στου χάρτη τα μυστικά περάσματα,σε ανάσες αόρατες.....αιώνες πριν…στις στιγμές που κέντησαν μέσα μου ... που δεν ξεχασα... γεμάτες από ελάχιστες ματιές... ...κρυμμέναχαμόγελα... πίασιμο του χεριού κλεφτά ...

Τότες που την αλήθεια σου δεν ομολογούσες.... και φτάσαμε εδώ .... να είμαστε ένοχοι για κάtι που δεν έγινε ....να απολογούμαι...σε μένα ...

"Είναι το δικό μου στοίχημα να περισώσω ότι συντάραξε την πορεία μου να πλέκω με χρώματα φωτιάς, με το θυμικό να στάζει γεγονότα τότε που τα όνειρα έπαιρναν σάρκα, όταν κυριολεκτικά η λαλιά δεν μπορούσε ν' αρθρώσει" ....στην σφικτή αγκαλιά του δειλινού...έκαιγαν τα κύτταρα στο φως...βουτούσαν στο γαλάζιο κι έσμιγαν...κάπου εκεί στου μπουγαζιού το  έβγα".

\" Το βιντεο έχει πέσει επειδη παρεβαινε το νομο περιπνευματικων δικαιωμάτων"

και ύστερα .... αρνηθηκες τρεις  φορές, τις ευχές τα μάτια.... τα χαμογελα ... τα μυστικά περάσματα .... Γιατί μωρέ; γιατί;Αι να χαθεις παλιο βλαμμενε!! Ψυχακια , ξεδιαντρωπε !Σκατα ανθρωπε.!