Μέσα σε σοκάκια ξένα φύσαγε όνειρα
και η φαντασία εύπλαστη στο ταξίδι μου ,
δεν ξέρω γιατί αλλά η νοσταλγία έχει το άρωμά σου ,
τη σκοτεινή εικόνα σου,
που ανακαλύπτω στου νου τις διαδρομές ,
βγαλμένη από την άβυσσο των καταραμένων
Κι είναι η φυγή ,σαν ουρλιαχτό πεινασμένου λύκου
η μορφή σου σαλέυει στο διαδύκτιο σαν αιμοβόρο κτήνος
τα πλήκτρα σου που γέμισαν αιματόβρεχτους στίχους
ρουφάς τους χυμούς από τούτο το αλμυρό όνειρο
τροφή σε πρωινό όπου θροΐζει ανάλαφρα μια κραυγή θανάτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου